Borduren lijkt iets voor vrouwen, zo is meestal de veronderstelling. Aart Muit (1944) is het sprekende tegendeel. Ik borduur al vanaf m’n 35e levensjaar, zo vertelt hij. Begonnen met een voorbedrukt pakket om met wol en halve kruissteken te borduren. Al gauw werd dat voortgezet met telpatronen en borduurgaren. Dat is natuurlijk veel leuker en heeft veel meer mogelijkheden: meer details en veel meer kleuren. Het is echt m’n hobby geworden, waaraan ik wel de meeste tijd besteed.
En van origine is borduren echt een mannenberoep: in Bijbelse tijden werd de priesterkleding met borduursels versierd door de priester zelf!
Nadat ik in 2011 een herseninfarct kreeg, kon ik de draad weer oppakken. De fysiotherapeuten in het revalidatiecentrum drongen er sterk op aan om weer te gaan borduren. In het begin ging dat moeizaam, maar al snel weer meer ‘normaal’. Door borduren krijgt je brein prikkels en moet daarmee aan het werk, waardoor verder herstel optreedt.
Inmiddels heb ik al heel wat borduurwerken gemaakt; ook wel via foto borduren. Van een foto wordt een kruissteekpatroon gemaakt en met een kleurensleutel naar je toegezonden. Dat geeft een uniek resultaat: zo’n borduurwerk bestaat verder nergens!
Via een vrijwilliger van het Borduurmuseum ben ik ook vrijwilliger geworden. Eerst voor de groepen die kwamen en later ook voor de woensdagmiddag. Daar laat ik de bezoekers het borduurwerk, waaraan ik bezig ben, zien en vertel er wat over. Verder vertel ik iets over de borduurwerken die om me heen hangen. Daar zijn enkele juweeltjes bij, die je gerust onder ‘naaldkunst’ kunt scharen. Het is een ontzettend gezellige bezigheid en er is veel contact met de bezoekers/bezoeksters, die vaak ook borduursterren blijken te zijn! Tussen de mannelijke bezoekers is er weleens iemand die vertelt ook te borduren!
Jullie zijn van harte welkom, allemaal.
Bent u op zoek naar borduurpatronen? Klik voor meer informatie hier.